ROZDZIAŁ 44

Mirela cały ten czas wypytywała mnie o Nathana . Nagle rozległ się dzwonek do drzwi. 

- To pewnie Seev . Otworzę . - stałam od stołu i poszłam otworzyć . Gdy otworzyłam zobaczyłam Sivę z bardzo poważną miną . Na początku myślałam, że coś się stało . 

- Hej Seev, wchodź . - otworzyłam szerzej drzwi i wpuściłam go

- Dzień dobry dobra kobieto . - skinął głową i wszedł

- Yyy ... Co ty odwalasz ? 

- Gdzie szanowny panicz Nathan ? 

- Na górze, ale co ty odpierdalasz ?! Powiesz mi ? 

- Ja ?

- Nie kurwa, święty Piotr ... - powiedziałam z sarkazmem - No jasne, że ty !

- Nic . 

- No właśnie widzę ... Słuchaj, mam olej w kuchni, więc jak chcesz to mogę ci go trochę do głowy wlać ...

- Niestety, ale podziękuję . 

- To zachowuj się jak cywilizowany człowiek, a nie jak jakiś tłuk !

- Dobra, dobra ... Żartowałem . - powiedział już naturalnym tonem 

- Wiem ... Idź usiądź sobie w salonie,a ja dokończę gadać z Mirelą i do ciebie przyjdę ... - wskazałam ręką na drzwi od salonu, a sama poszłam do kuchni 

- Huhuhu ... Ten Siva też nie jest wcale taki zły ... - rozmarzyła się Mirela

- Jest zajęty . 

- Cholera ! Zawsze mili, zabawni i przystojni muszą być zajęci ...

- Takie życie ... - zruszyłam ramionami - Dobra, idę tam do niego, bo biedny sam siedzi ...

- OK . Ja jeszcze dokończę śniadanie i też przyjdę . 

Gdy wyszłam z kuchni ze schodów zbiegł Nathan . Prawie na mnie wbiegł, ale na szczęście w porę się zatrzymał . 

- Jest już Seev ? - zapytał

- Tak, siedzi w salonie . - odpowiedział wchodząc razem z nim do pokoju

- Hej Seev . I co ? Gotowy do drogi ? - zapytał Nathan siadając obok niego

- Ja tak, ale pytanie czy Maja jest gotowa ... - odpowiedział

- Ja tym bardziej . Nie musice się o mnie martwić . - powiedziałam

- Skoro tak mówisz, to nie będziemy .

- Ale ja i tak będę ! - powiedział dumnie Nathan

- No skoro chcesz ... - głęboko westchnęłam

- A gdzie twoi rodzice ? - zapytał Siva

- A wiesz, że nawet nie wiem ? Pojechali gdzieś ...

Rozmowa zaczęłam się kleić dopiero, gdy dołączyła do nas Mirela . Po niecałych 10 minutach doszli do nas także rodzice . Okazało się, że po prostu pojechali do marketu na wspólne zakupy . Wszyscy opowiadali sobie jakieś suchary w stylu " Co robi murzyn na śniegu ? Rzuca się w oczy " , więc nudno nie było . W środku rozmowy nagle zadzwonił mój telefon . Przerosiłam więc na chwilę, odeszłam na bok i odebrałam . 

- Haloo ? 

- Hej Maja, tu Paulina . 

- No cześć ! Co tam ? 

- Kiedy będziecie z chłopakami w Londynie ? 

- O 12 mamy samolot . 

- Ahaa . No dobra . 

- A co chciałaś ? 

- Nie wiem czy powiedzieć ci to przez telefon, czy poczekać, aż przyjedziecie ... - powiedziała zmieszana

- Mów teraz !

- A przekażesz Nath'owi i Sivie ? 

- Tak . 

- No więc ... Znamy już płeć dziecka ... 

- No co ty ! Dziewczynka czy chłopiec ? - zapytałam zaciekawiona tą wiadomością 

- I to, i to ... 

- Matko, bliźniaki ?! 

- Tak ... Będziemy mieć bliźniaki ...

- Jeny, to serdecznie wam gratuluję ! Cieszycie się ? 

- Noo ... Tom o niczym innym nie mówi, tylko cały czas o nich . 

- Już przejął się rolą taty ! - zażartowałam

- Chyba nawet za bardzo ... 

- Haha ... Przestań już ... Po prostu się cieszy, no ! - powiedziałam - Ja już muszę kończyć . Jeszcze raz serdecznie wam gratuluję . Jak przyjedziemy to cię mocno wyściskam ! Pa . 

- Pa. 

Gdy tylko wróciłam do reszty powiadomiłam ich o tym, co powiedziała mi Paulina . Ponieważ rodzice i Mirela nie wiedzieli o co chodzi musiałam im wszystko opowiedzieć . Pokiwali tylko głowami i powiedzieli, że Paulina jest za młoda, ale był to jej wybór. Kazali nam ją pozdrowić i życzyć wszystkiego dobrego . Nim się obejrzeliśmy była godzina 11, więc zebraliśmy się z salonu i zaczęło się znoszenie walizek i toreb . 

Kiedy wszystko zostało już zniesione do samochodu, wszyscy zesraliśmy się pod domem, aby się pożegnać . Najpierw pożegnałam się z mamą, a potem z Mirelą . Z tatą się nie żegnałam, bo odwoził nas na lotnisko . Moja mama oczywiście się popłakała, gdy wsiadłam z chłopakami do samochodu . Tata do samochodu wszedł jako ostatni. Na lotnisko jechaliśmy ok. 30 minut . Poszliśmy z chłopakami kupić bilety i czekać na nasz samolot . Po zakupie poszliśmy do ojca, aby się z nim pożegnać . Gdy się z nim żegnałam, łza zakręciła mi się koło oka, ale szybko ją wytarłam i próbowałam być dalej twarda . Nagle usłyszeliśmy komunikat, że już niedługo będzie nasz samolot, więc do końca się pożegnaliśmy i udaliśmy się do bramek,a następnie do samolotu . Gdy już zajęliśmy swoje miejsca dopiero się odprężyliśmy . Pogadałam chwilę z chłopakami, ale oczy same zaczęły mi się zamykać . Nathan objął mnie, a ja położyłam głowę na jego klatce piersiowej i zasnęłam ...

------------

Długi i nudny czyli rutyna ... ;D Tu przynajmniej to trochę wygląda, ale jak pisałam to na papierze, pisałam to bardzo szybko i w zdaniu " Moja mama oczywiście się popłakała, gdy wsiadła do samochodu z chłopakami " niechcący napisałam " Moja mama się popkała ... " ; )

Zachęcam do komentowania . :D